Saturday, May 19, 2012

តន្រ្ដីអាស៊ាន

Sonnang in Asean music6vSonnang in Asean music2

 

More Pictures…

ក្រោយពីបានទៅចូលរួមសិក្ខាសាលាអំពី តន្រ្ដីនិងរបាំបូរាណរបស់អាសាន (៧ ១២ ឧសភា) ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រើតព្រោះថា វិស័យតន្ដ្រីបូរាណនៅស្រុកខ្លះក្នុង​អាស៊ាន​គេមានការអភិរក្សនិងលើកតម្កើងសម្បើមណាស់ ។ នាថ្ងៃនោះប្រទេសមួយៗ​របស់​អាស៊ានគេនាំយកសិល្បៈបូរាណគេមកបង្ហាញ ។ ចំណែកអ្នកចូល​រួម​ទាំង​អស់​ជាគ្រូតន្រ្ដីថៃដែលបង្រៀនតាមសាលារៀនរដ្ឋ ។ ខ្ញុំមានមោទនភាពណាស់ ដែលបានទទួលការចាប់អារម្មណ៍ពីអ្នកចូលរួម​ទាំង​នោះ​ទៅលើបទបង្ហាញអំពីសិល្បៈតន្ត្រីខ្មែរ ។​គេលាន់មាត់ថា “បានឃើញច្បាប់​ដើម​ហើយ ពិតជាល្អមែន...” ។ ហើយមានអ្នកចូលរូមជាច្រើនបានមក​សុំគ្លីប​របាំ​ខ្មែរ​ដែលចាក់បង្ហាញ ។

ជារួមសៀវភៅរៀនខ្មែរសម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សាមានមួយក្បាលដែលជាមុខវិជ្ជាតន្រ្ដី ។ នៅស្រុកយើងកូនសិស្សបឋមមិនមានមេរៀន​សិល្បៈតន្រ្ដីនេះដាច់​មុខ​ទេ ។ ក្រសួងបានបញ្ចូលមេរៀនសិល្បៈប្រហែលពីរបី​មេរៀនក្នុងសៀវភៅ​សិក្សា​សង្គម ។ គឺយើងសិនៅខ្វះចន្លោះត្រង់ចំណុចននេះ ។ ចំណែកការសិក្សារបស់ថៃនៅកម្រិតបឋម គេមានសៀវភៅសិល្បៈរបស់គេ ។

ខ្លឹមសារក្នុងសៀវភៅសិល្បៈណែនាំឲ្យកូនសិស្សគេបានស្គាល់អំពីតន្រ្ដីបូរាណនិងរបាំបូរាណរបស់គេ ។

មានបញ្ញវន្ដថៃមិនតិចទេដែលគេទទួលស្គាល់ថា របាំចម្រៀងភ្លេងបូរាណរបស់​គេ​មាន​ឫសគល់ពីខ្មែរ ។ គេហាក់ដូចជាស្រឡាញ់របស់ទាំងនេះណាស់ ។ ដោយឡែកយើងដែលជាម្ចាស់ដើមនៃរបស់ទាំងនោះ បែរជាមិនសូវ​អើពើទៅ​វិញ ។ ក្រសួងគួរបញ្ចូលមេរៀនដែលជាជាតំណែលដូនតានេះទៅក្នុងការសិក្សារបស់សិស្សនិងបណ្ដុះបណ្ដាលគ្រូៗខាងសិល្បៈនេះឲ្យបានច្រើន ។

More Pictures…

No comments:

Post a Comment